Turkije,  april 2009

In april 2009 reisde ik voor de 4de keer naar Turkije. Voor Sonja was het haar 2de bezoek aan dit prachtig land. Deze keer wilden we een paar nieuwe locaties bezoeken. De delta bij Karatas en het gebergte van Demirkazik stond hoog op ons verlanglijstje.

DAG 1: Vrijdag 24 april 2009 - Heenreis: BRUSSEL - ISTANBUL - ADANA

Een vlucht vanuit Brussel brengt ons naar Istanbul, waar we enkele uurtjes later een aansluitende binnenvlucht naar Adana zouden nemen. Het is al donker als we in de zuiderse stad aankomen. Op het vliegveld in Istanbul zien we onze eerste soorten en dat zijn Bonte Kraaien en Kauwen. Er is trek van Gierzwaluwen maar verrassend is een groep van meer dan 40 Witte Pelikanen die laveren tussen de luchthavengebouwen. Het is al donker als we in de zuiderse stad Adana  aankomen.  Het afhalen van onze huurwagen verloopt vlot, waarna we koersen naar Karatas (50 km) aan de Middellandse Zee. Daar willen we overnachten. Het is even zoeken naar een hotelletje maar we vinden dan toch een spotgoedkoop net pension met een aanpalend restaurant waar we verse zeebaars eten. Bovendien krijgen we er een prachtige serenade van een Koerdische gaste die voor haar minnaar traditionele liederen zingt. De mooie vrouw heeft een fantastische melancholische stem. We krijgen het er tegelijkertijd koud én warm van.

DAG 2: Zaterdag 25 april 2009 - KARATAS en de Delta.

Vanaf ons pension RIHTIM kijken we 's morgens over de zee en zien onze eerste vogelsoorten. Aalscholvers, Visdieven en Geelpootmeeuwen vliegen af en aan terwijl de Dwergsterns in de branding naar visjes duiken. Op de kade loopt een zingende Kuifleeuwerik en tjilpen de Huismussen. Talloze Boerenzwaluwen vliegen langs en een kleine wandeling - voor ons uitgebreid ontbijt - levert ons Roodstuitzwaluw, Palmtortel, Turkse Tortel, Arabische Buulbuul, Groenling en Putter op. Zo, we zijn gestart! We rijden richting Delta maar al na een paar kilometer moeten we stoppen bij een klein riviertje waar 2 Lachsterns prachtig op de foto komen. Vlakbij de delta staan we vanuit de wagen aan een plasje om er Spaanse Mussen te fotograferen wanneer we last krijgen met een paar militairen van de vlakbij gelegen kazerne. We worden erop gewezen dat fotograferen verboden is (!) maar kunnen na veel gebarentaal en het tonen van onze vogelfoto's toch de toelating bekomen om verder te doen. Achteraf blijkt de kolonel zelfs vriendelijk en krijgen we een voorraadje fruit van hem mee. In de Delta is er volop trek van watervogels. De Witwangsterns vliegen er tussen de veel talrijker Witvleugelsterns en hun prachtkleed is werkelijk schitterend. We krijgen ze vlak voor ons te zien en kunnen dan ook mooie foto's maken. Intussen dikt de lijst aan met talrijke interessante soorten zoals Ralreiger, Grote Karekiet, Klein Waterhoen, Roodkeelpieper, Vorkstaartplevier, Nachtegaal , Zomertaling, Flamingo, Grutto (21) en Kleine Strandloper. Kalanderleeuwerikken zingen hier overal en er is veel trek van Grauwe Vliegevangers. De mooiste waarneming is een Arendbuizerd die op nog geen 30 meter van ons vandaan komt te zitten en waar we prachtige vliegbeelden van maken. Als we de dag besluiten met een lekkere maaltijd staan al 61 soorten op onze lijst.

DAG 3: Zondag 26 april 2009 - KARATAS - DEMIRKAZIK.

Na een heerlijk ontbijt gaan we weer richting Delta. We rijden ergens halverwege een boomgaard in waar we mooie waarnemingen doen van Syrische Bonte Specht en Smyrna IJsvogel. Ook een mannetje Wielewaal laat zich zien. In Tuzla zien we onze eerste Blonde Tapuit en komen ondermeer Ortolaan, Grauwe Gors en Duinpieper op het lijstje. We maken prachtige foto's van Oeverzwaluw (er vliegen er duizenden) en de honderden Spaanse Mussen maken in het graan een kabaal van jewelste. Rond 14.00 uur rijden we weer richting Adana om van daaruit de snelweg te nemen richting Tarsus - Pozanti - Demirkazik. Als we er 's avonds toekomen hebben we al een paar keer gestopt voor het maken van schitterende landschapsfoto's. Net voor donker nemen we onze intrek bij Ozsafak aan de voet van het Aladag gebergte. Op het dak van de jeugdherberg zit een roepende Steenuil en voor het pension zit een Dwergooruil onafgebroken te roepen en die brengt ons soortenaantal intussen op 84.

DAG 4: Maandag 27 april 2009 - Aladag gebergte bij Demirkazik.

De mooiste waarneming komt er ongetwijfeld pas 's avonds aan waar ik in een bergkloof een Rotskruiper aantref. De vogel zit vlakbij maar helaas is het licht al weg en kan ik slechts enkele "registratiefoto's" van deze mooie vogel nemen. Maar gelukkig werkten vandaag heel wat typische hooggebergtesoorten wél mee. Roodvoorhoofdkanarie, Sneeuwvink, Finch- en Isabel Tapuit (de laatste prachtig in baltsvlucht) , Rotsmus, Alpenkraai en Strandleeuwerik komen goed voor de lens en de waarnemingen van Slechtvalk, Rode- en Blauwe Rotslijster en Aziatische Steenpatrijzen zijn ook geen soorten om licht te vergeten. Het is niet allemaal vogels die de klok slaan, ook enkele zoogdieren komen in de kijker. Leuk is een Vos die we tot twee keer waarnemen maar de show wordt gestolen door de talrijke Siesels bij het voetbalveld van het kleine dorpje. Deze grondeekhoorns produceren een vogelachtig geluid en laten zich uitermate goed bekijken. 's Avonds komen de herders met hun schapen terug afgezakt uit het gebergte en dit levert prachtige beelden op. Vooral de bijna oorloze herdershonden zijn indrukwekkend. Ze zijn getooid met vervaarlijke puntige halsbanden, naar het schijnt heel effectief tegen wolvenbeten! We slapen vannacht nog één keer in het pension van Ali en besluiten om pas morgenavond de bergen achter ons te laten.

DAG 5: Dinsdag 28 april 2009 - DEMIRKAZIK - SELIFKE (Goksu Delta).

Al vroeg de bergen in! Maar achteraf gezien is het op de lagergelegen bergweiden dat we de mooiste waarnemingen doen. Hier komt een Bergkalanderleeuwerik voor de lens en leveren zingende Strandleeuwerikken  mooie plaatjes op. Ook een Veldleeuwerik jodelt hier even en een vrouwtje Grijze Gors verzamelt voedsel voor haar jongen. We doen het vandaag rustig aan en hebben vooral oog voor de prachtige berglandschappen. Wanneer de zon met de bewolking stoeit en de strepen licht de bergflanken doen schitteren, is het genieten. Het wordt weer koud vandaag, en we beginnen te verlangen naar het Mediterraan klimaat. Na het inpakken vertrekken we rond 19 uur dan ook richting Selifke. Daar hebben we een goede vriend wonen. Ersoy hangt voortdurend aan de telefoon met de vraag waar we blijven. Blijkt achteraf dat hij een ontvangstcomité van alle notabelen uit de stad had opgeklopt om onze aankomst luister bij te zetten. Helaas duurt onze rit naar Selifke meer dan 3 uur en moet mijn vriend ons excuseren. Bij onze aankomst wordt Ersoy door één van zijn werknemers opgebeld (hij heeft een eigen restaurant) en komt het ganse gevolg ons toch nog welkom heten.... Met beschaamde kaken doe ik mijn excuses en proberen ik uit te leggen dat Ersoy ons beter had verwittigd ipv voor een verrassing te zorgen. Maar niemand neemt ons iets kwalijk, en er wordt meteen een feestje gebouwd. Een paar uur later dansen we dan ook (goed dronken) met de plaatselijke volksvertegenwoordiger, politiechef, burgemeester en marinecomandant. Sonja is de enige vrouw in dit gezelschap... In de kleine uurtjes nemen we hartelijk afscheid van het gezelschap. Gastvrije Ersoy stelt zijn appartement voor ons ter beschikking en daar gaan we de eerstvolgende drie dagen verblijven.
Och ja, intussen staan al 116 vogelsoorten op onze streepjeslijst!

DAG 6: Woensdag 29 april 2009 - SELIFKE en de Göksu Delta.

We worden wakker gebeld door Ersoy, hij is al vroeg gaan zwemmen en heeft een verrassing voor ons. Of we even op zijn balkon willen gaan staan??  Vanop het terras van zijn appartement hebben wij een schitterend zicht op de azuurblauwe Middellandse Zee. Er vaart een oorlogsfregat voor die onafgebroken geluidsignalen laat horen. Een salvo uit de vervaarlijke kanonnen klinkt over zee... De commandant waarmee we gisteravond menig biertje dronken staat op de brug enthousiast te zwaaien... Een eresalvo voor ons alleen! We krijgen hier een koninklijk eerbetoon, net of we een prins en prinses waren! Na een ontbijt met de plaatselijke notabelen in het stadspark (een nachtegaal hipt onder de tafel), zwaait men ons uit. We rijden richting Delta om er te gaan vogelen. Het is de eerste maal dat we zoveel Slangenarenden zien in de Delta. Minstens 10 vogels zijn er aanwezig en laten zich van dichtbij fotograferen. We zien hier veel meer roofvogels dan in de bergen. Ook Zwarte Wouw, Kleine Torenvalk en Steppenbuizerd zijn vrij algemeen. Maar natuurlijk is de delta het best gekend voor zijn watervogels. Casarca, Krooneend, Lachstern en Vorkstaartplevier zijn leuke soorten maar de Temminck's Strandlopers (vluchtfoto's !) zijn top. Uiteraard horen en zien we weer veel Zwarte Frankolijn. Een Woudaapje laat zich vlakbij fotograferen en in de natte plasjes in het vakantiedorp zien en horen we naast veel reigersoorten nog Snor een Zomertortel. In Ersoy's restaurant eten we 's avonds weer zalige verse vis. Een mooi besluit van een schitterend zonnige en warme dag!

DAG 7 tot 9: Woensdag tot vrijdag 30 april en 1 mei 2009 - Tasuku en de Göksu Delta.

Een volgende dag rustig vogelen in en rond Tasuku levert enkele, nog ontbrekende, soorten op. Bij het vissershuisje, midden in de Delta, zien we Zwartkoprietzanger, Kwak, en Baardmannetje. Verder komen nog enkele late Smienten, Wintertalingen en Pijlstaarten voor de lenzen en vinden we een (hier) zeldzame Zwartkopmeeuw bij de talrijkere Dunbekmeeuwen. Leukste soorten zijn Kleine Klapekster en Grauwe Kiekendief, maar ook de eerste binnenkomende Bijeneters en een groepje van meer dan 50 Zwartkopgorzen zijn de moeite waard. Eenmaal weer in het dorp laat ik mijn haar en baard knippen door de plaatselijke barbier. Zo'n behandeling - want dat is het - duurt minstens 3 kwartier,  en zorgt ervoor dat ik fris, perfect getrimd en met vuur geschoonde oren, de rest van mijn vakantie kan ingaan. Kostprijs van zo'n zalige sessie: net geen 5 Euro!

DAG 10: Zaterdag 2 mei 2009 - SELIFKE - BIRECIK.

Nog één ochtendje vogelen in de Göksu brengt ons nog 3 nieuwe soorten op Grauwe Franjepoot, 5 Zilverplevieren en 2 Regenwulpen. We nemen afscheid van onze vriend Ersoy. Een roepende Zwarte Frankolijn op de ruïne van de papierfabriek is de laatste vogel die we te zien krijgen in de Göksu Delta. Om 11 uur koersen we richting Adana (twee uur rijden van Tasucu). We stoppen even bij een veld vol klaprozen en rijden via Gaziantep naar Birecik aan de Eufraat. het is vier uur in de namiddag. Ons eerste bezoek geldt de steengroeve aan de andere kant van de stad. Goed voor de 4 soorten die typisch zijn voor deze plek: Bonte IJsvogel, Scharrelaar (die er broedt), Menétries Zwartkop en de halfwilde Heremietibissen. Dit brengt de lijst tot 157 soorten.

DAG 11: Zondag 3 mei 2009 - BIRECIK.

Wat een zalig stadje is Birecik toch! Dit is pas een gezellige drukte. Ezels en paardenkarren tussen toeterende auto's, gesluierde vrouwen naast prachtige dames met half-ontblote schouders... Hier raakt het Westerse Turkije het aloude streng-religieus Oosten. Hier begint het rijk van de Koerden, een volk dat al heel lang wordt onderdrukt. We starten die ochtend waar we gisteravond geëindigd hebben. De steengroeve met haar vijvers aan de westkant van de Eufraat is een vogelparadijs. Naast soorten als Dwergaalscholver, Moabmus, Rosse Waaierstaart en Kleine Zwartkop ontdekken we de zeer zeldzame en zich net gevestigde Iraakse Babbelaar. Dit is één van de weinige plaatsen in het ganse West-Palearctische gebied, waar deze soort regelmatig wordt waargenomen. We maken enkele foto's en noteren een broedverdacht gedrag. In de namiddag bezoeken we het stadsparkje. Dat is een favoriete plek waar de plaatselijke bevolking naar toe komt om er thee te drinken en gezelschapspelletjes te spelen. Maar voor ornithologen is het dé plaats van de Gestreepte Dwergooruil. Helaas vinden wij er vandaag enkel een roestende Ransuil. We rijden wat rond en komen bij een afgelegen hoeve met een boomgaard terecht. Hier maak ik voor het eerst een degelijke foto van een mannelijke Wielewaal. We stoten er ook twee keer een Nachtzwaluw op. Verder zien we nog een Griekse Spotvogel en enkele Vale Spotvogels. Met volle batterijen in mijn flitser breng ik 's avonds nog een bezoek aan de theetuin in de stad. Maar ook deze keer geen Gestreepte Dwergooruil...

DAG 12: Maandag 4 mei 2009 - BIRECIK.

Het regent vandaag! Een dreigende bewolking trekt over de stad. We brengen nogmaals een bezoek aan de vijvers van de steengroeven en vinden er een tweede locatie met Irakese Babbelaars. Vlakbij de Syrische grens bezoeken we de grintputten. Dwergaalscholvers, Grauwe Klauwier en een groepje Koereigers zijn de voornaamste soorten. Een locale boer komt met paard en kar aangereden en doet even (gespeeld) agressief. Maar na het bekomen van de eerste schrik blijkt hij een sympathieke man te zijn. Samen met Sonja draait hij even later een shaggie. Intussen is de lucht zwanger van woestijnstof die met de regen uitvalt en voor een soort slijk op de wagens zorgt. Het licht is fenomenaal van kleur en varieert van diep roze naar bijna oranje-paars. De foto's die ik nu kan nemen zijn echt prachtig, maar na de buien wordt de lucht weer klaar en is het magische moment wég. Bij de bomen die een kerkhof opfleuren krijgen we eindelijk een zang van een Grote Vale Spotvogel te horen. De vogel wordt echter niet goed gezien en weer gaan we twijfelen over deze moeilijke soort...

DAG 13: Dinsdag 5 mei 2009 - BIRECIK - BOZOVAI.

We bezoeken vandaag de streek ten noorden van Birecik en komen aan de ingang van het plaatselijke waterspaarbekken terecht. Met een paar smoesjes kunnen we naar binnen en krijgen we zelfs een rondleiding. Veel vogels levert het niet op, maar het bezoek aan het plaatselijk museum is wel leerrijk. Onvoorstelbaar wat hier tijdens de graafwerken van de stuwdam is naar bovengekomen. Een Rosse Waaierstaart zit hard te zingen aan de uitgang van het museum en we maken er prachtige foto's van een uiterst makke Zwartkopgors. Op de middag rijden we richting Bozova.  Op de weg komt één Vale Woestijnvink in de kijker (wat een prachtige vogel is dat!) en vliegt een Sperwer over. Een vluchtige waarneming van een Roodstaarttapuit is het enige wat we van deze soort te zien krijgen. s' Avonds vinden we weer GEEN Gestreepte Dwergooruil in het parkje. Ik besluit er een waterpijp te roken. Een Turk maakt die voor me klaar. Maar de waterpijp rook je niet alleen.... Op je eentje roken houdt immers in dat je voortdurend moet zuigen om de kooltjes warm te houden. Het resultaat laat zich raden en In geen tijd zuig ik veel te veel rook in mijn longen. Omdat ik al jàren gestopt ben met roken, is het effect alsof een zware locomotief met daarachter heel veel wagonnetjes onpasselijkheid bij mij binnenrijdt. Ik kan me goed houden (borst vooruit, glimlach) als ik mijn pijp wegschenk aan een groepje keuvelende mannen. Ik moet hier weg... Ze aanvaarden blij en als ze ons uitzwaaien zit ik beroerd achter het stuur van onze huurwagen. Het hotel doemt net op tijd op, en als ik de deur van onze kamer open gooi, heb ik net de tijd om doodziek boven de pot te gaan hangen. Ik ga vroeg onder de wol... Ik ben een watje zegt Sonja...

DAG 14: Woensdag 6 mei 2009 - BIRECIK - HALFETI.

Vogelen in de steengroeven vlakij Birecik... dàt is één van de dingen die ik het liefst doe. De zeer afwisselende biotopen met strandjes rond de vijvers, rietvelden, steenhopen, diepe meren, zand, akkers met graan en de nabijgelegen, machtige Eufraat, zorgen altijd voor wat moois.  Ook vandaag zien we weer de Irakese Babbelaars en we zijn nu vrijwel zeker dat ze, net als de Gestreepte Prinea, met jongen zitten. Maar DE waarneming van vandaag is ongetwijfeld het mannetje Maskerduif. Het zou om de tweede waarneming gaan in Turkije. De foto's die ik van dit (enigszins uitgeput) duifje neem bevallen me best!  Op de middag rijden we richting Halfeti. Langs de bergachtige weg zien we een roepende Aziatische Steenpatrijs en enkele Rotsklevers. Halfeti is een prachtig stadje en als we langs het meer lopen zien we een Kwak en boven de huizen vliegen 4 Huisgierzwakuwen. Op de terugweg laten Rotsmussen en een Zwarte Wouw zich opmerken.

DAG 15: Donderdag 7 mei 2009 - BIRECIK - DIMISKILI - GAZIANTEP

Op de ochtend van ons vertrek uit Birecik maken we nog enkele ornithologisch hoogstandjes mee! Aan de hoge rotswanden, tussen het stadje en de wadi bij het ibiscentrum, zien we tientallen Huisgierzwaluwen hun nest invliegen. Bij een boomgaard ontdekken we een zingend Indische Rotsmus maar het hoogtepunt komt er pas als we de stad willen uitrijden. Meer om thee te drinken dan om de Dwergooruil te zoeken rijden we nog één keer naar het stadspark. Een opgewonden waard komt ons wenken. Hij kent ons intussen en weet waar we al die dagen op zoek naar waren. Met gebarentaal maakt hij ons duidelijk dat er een Gestreepte Dwerooruil in het aangrenzend parkje zit. We kunnen onze ogen niet geloven als we de uil in het vizier krijgen! Rap, rap worden nog een paar tientallen foto's genomen. Top zég!
In de namiddag komen we aan in de heuvels rond Durnalik, amper 50 km van de miljoenenstad Gaziantep. We rijden door een bijzonder soort maanlandschap tot we het kleine bergdorpje Dimiskili bereiken. Niet te geloven, maar we krijgen meteen in de kijker waar we hier voor gekomen zijn: een Perzisch Roodborst gaat er mooi voor zitten en laat ons zijn prachtige zang horen. Maar ook andere toppers komen voor de lens: een tiental Hoppen, enkele Rouwmezen, een mannetje Oostelijke Blonde Tapuit met witte keel (zeldzaam hier), twee Smynrnagorzen en een vrouwtje Orpheusgrasmus komen langs.

Na deze lucratieve vogeldag proberen we een hotel te vinden in de miljoenenstad Gaziantep. Maar het lijkt hier de Londense ring wel! Als we meer dan een uur later, moe en hongerig, weer op ons startpunt arriveren besluiten we maar om halt te houden bij het eerste het beste restaurant dat we tegenkomen. Maar wat we nu beleven komt regelrecht uit "Fawlty Towers". We stoppen bij een wegrestaurant vol kitscherige kerstlichtjes. De enthousiaste eigenaar blijkt in Utrecht te hebben gewerkt en spreekt redelijk Nederlands. Tijdens de presentatie van zijn culinaire toppers heeft deze chef het over over zijn specialiteit: "Kebab1", "Kebab2", "Kebab3" en..."Kebab4" !! We kiezen voor 2 en de man zet ons in één van de nissen in zijn restaurant. Hij komt met een fles wijn aanzetten en waneer hij die - zingend - wil ontkurken valt eensklaps het licht uit. "Fuck" en daarop: "één manuut aschemblief", klonk het aan onze tafel. Als de "Chef" enkele seconden later vraagt of hij Sonja's aansteker even mag lenen, kunnen wij ons niet meer houden en krijgen de slappe lach. De man verbrand zijn vingers tijdens het bijlichten en moet een kwartiertje later onverrichterzake zijn boeltje afsluiten.... Hij stelt voor om ons te vergezellen en naar zijn vrienden te rijden die een paar kilometer verderop net aan tafel gaan. Dit lijkt ons leuk! Zonder noemenswaardige hindernissen komen we ter bestemming en maken kennis met zijn aangetrouwde familie. We genieten van een eenvoudige maar lekkere maaltijd en nemen even later afscheid van dit hartelijk gezelschap. Nu nog een slaapplaats zoeken...Sonja stelt haar veto, en we besluiten om niet meer op zoek te gaan naar een goedkoop hotel. Zij kiest voor het sjieke Dedeman complex, een gloednieuw hotel dat als een mastodont aan de rand van Gaziantep oprijst. Ik kon me daar wel in vinden, maar toen we de parking opreden en ons karretje tussen de Bentleys, Mercedessen, Porsches en zelfs Rollsen zetten, moest ik toch even slikken. Met mijn 500-lens in de hand  (die laat ik nooit in de auto achter), geheel onder het stof en in short dan maar naar de receptie. De twee piccolo's aan de ingang begeleiden me naar de juffrouw achter de desk. Ze lijkt zo uit een modeblad gehaald en met een stralende glimlach kijkt ze me aan. Ik leg mijn grote lens met camera op de desk en schraap even mijn keel. Nog voor ik iets kan uitkramen stelt ze de vraag: "National Geographic???" Ik knik bevestigend. Ze vertelt me dat er voor ons een kamer klaar werd gemaakt en meteen zwaaien alle deuren voor ons wijd open. In het poepsjieke hotel worden we naar een suite gebracht met nét geen gouden badkranen. We zochten die avond zelfs de hotel-discotheek op. Samen met twee barmannen, de buitenwipper, de DJ en de tent-manager waren we er de enige aanwezigen. Aan al onze muziekverzoekjes werd voldaan en ... geloof het of niet , maar ik leidde Sonja ten dans. Wie had dit ooit gedacht?



DAG 16: Vrijdag 8 mei 2009 - GAZIANTEP - DURNALIK - THUISREIS

Ik doe mijn ogen open en kijk uit bed naar buiten. 17 hoog hebben we een schitterend uitzicht op het bergachtig landschap. Koffie zetten we op de kamer en zonder enige haast gaan we op ons gemak ontbijten. Ik ben een beetje ontgoocheld omdat er geen kaviaar op tafel staat. We moeten genoegen scheppen met licht gestoomde zalm, champagne en toast... We laten ons niet kennen, en besluiten dus om dit keer GEEN lunchpakket mee te pikken. De rekening valt reuze mee en ik durf niet vragen of dit alleen de barkosten zijn en/of "National Geographic" de kamer betaald. Als we een uurtje later, ergens in een bergdorpje, ons als lunch enkele drankjes, wat brood en kaas kopen, probeert men terug te geven op één Euro. Het contrast kan niet groter zijn...  Tijdens onze laatste reisdag zien we op de ons vertrouwde plaats weer een Grote Rotsklever en krijgen we een  eerste écht goeie waarneming van een Grote Vale Spotvogel.



Het landschap op de landbouwakkers aan de voet van de bergketen is zeer bloemenrijk. Als nieuwe soorten zien we een overvliegende Wespendief en een foeragerende Bruinkeelortolaan. Het wordt intussen tijd om naar Adana te rijden en onze wagen in te leveren. De binnenvlucht verloopt spoedig en de aansluiting van Istanbul naar Zaventem gaat vlot. Het was een toffe reis en op onze lijst tellen we 186 vogelsoorten, waarvan er enkele voor het eerst voor de lens kwamen!

___________________________________________________________________________