Dag 2, donderdag 21 juni 2007, "eerste berennacht"

Het is vandaag de langste dag van het jaar en dat is meteen ook de datum van het grootse "midsummerfeest" in Finland. De traditie wil dat je als FIN op 21 juni dronken wordt en je vervolgens in een meer springt! Na een nachtje actief fotograferen ban ik vandaag al weer vanaf zes uur paraat. Peter blijft lekker soezen, maar bij mijn teugkomst voor het ontbijt van 9 uur heb ik de omgeving verkend én een Taigagaai en Roodkeelduiker gefotografeerd! Na het ontbijt neem ik Peter mee naar een nabijgelegen meertje. We proberen een ander stel Roodkeelduikers, maar dat lukt niet écht. De vogel zit, (in tegenstelling tot die van het dichtste nabijgelegen meer, waar ze al twee jongen hebben), nog op eieren en reageert erg schuw. Een Broedende Stormmeeuw gaat op een den zitten en dat levert leuke beelden op. Als we terug bij ons logies aangekomen komt "Lassie", de plaatselijke hond een kuikentje van een Houtsnip brengen. Bij controle blijkt deze pullus een verharde, slechte poot te hebben. Waarschijnlijk heeft de hond het arme kuiken gewoon dood gevonden. We proberen nog plaatjes te schieten bij een nestkast met een broedende Pimpelmees, een plaatselijke broedende Oeverloper en een nest van een Huiszwaluw op een lamp. Na de lunch is het weer tijd om ons in een schuilhut te nestelen. Chris, onze TV-vedette is vanwege talrijke muggenbeten erg ziek geworden. Hij moet worden afgevoerd naar het hospitaal. Het ziet er even beroerd uit, maar gelukkig gaat het "slechts" over een hevige opstoot van een allergische reactie. Na enkele inspuitingen kan hij 's anderdaags de ploeg vervoegen.
Een beren-schuilhut is eigenlijk bedoeld voor 2 personen. Echter, nood breekt wet en ... het moet maar.... Klank- en cameraman, reporter, en twee fotografen wringen zich in het hokje, en dat voor de ganse nacht! Eten (fijne picknick krijg je elke nacht mee), drinken, werken (fotograferen!), slapen én je behoefte doen op een paar vierkante meter zonder dat je ook maar enig geluid mag maken... dat is iets wat je eigenlijk geen twee nachten wil meemaken.... Maar het moet gezegd; iedereen zat op dezelfde golflengte en met zijn allen hadden we één doel voor oog: Die  beren fotograferen en/of filmen, dat zou gewoon lukken! stond! Toen dan ook de eerste Bruine Beer verscheen raakte we allen een beetje in euforie en dat zou zo blijven tot de morgen aanbrak... Het was die nacht een komen en gaan van Bruine Beren, we zagen op zijn minst vijf verschillende exemplaren, waaronder een buitengewoon zwaar mannetje. 

Dag 3, vrijdag 22 juni 2007, "tweede berennacht"

Om 7.00 u kwam Arie ons uit onze schuilhut bevrijden en opgetogen strekken we even de benen in de taiga. Vlug-vlug moesten een paar scenes voor het TV-programma van Chris nog worden overgedaan waarna we een boswandeling maken. De gids toont ons overal berensporen. Bijna middag en een stevig ontbijt van spek en eieren gaat er goed in. De TV-crew gaat vandaag al naar huis en zij moesten hun terugvlucht halen. Samen met  Misjel besluit om de anderhalf uur durende trip naar het vliegveld mee te maken. Na het afscheid en de klassieke vakantiebeloften reed Sabrina, de plaatselijke (Franse!) berengids ons via een andere, interessantere weg terug. We stoppen voor leuke waarnemingen als een koppel Wilde Zwanen met jongen. Terug "thuis" staan Marc en Hilda ons op te wachten. Terwijl we aan het keuvelen zijn, komt een Grote Kruisbek vlakbij zitten en laat zicht uitgebreid fotograferen. Wat een meevaller!!!  Peter komt ons vervoegen. Hij verteld me opgewonden over zijn fotojacht op een Hazelhoen met kuikens. Jammer genoeg heeft hij de vogels niet helemaal vrij gekregen, maar misschien komen er nog wel kansen?



Dag 4, zaterdag 23 juni 2007, "derde berennacht"

Na een fiks ontbijt maken een wandeling richting Russische grens. We zien en fotograferen onze eerste Eekhoorn, en heel wat vogels komen op de lijst. Een Goudvink laat zich helemaal door mijn imitatie-roep verleiden, maar ook Wilgengors, Boompieper en Kramsvogel komen op de lijst. Eigenaardig genoeg wordt er geen enkele Taigagaai meer gezien. We vinden de sporen en keutels van Elanden, genieten van de weidse wouden met het alles overdekkende korstmos en naderen het niemandsland tussen de Fins-Russische grens. Borden waarschuwen ons om zeker niet verder te gaan... Peter en ik doen er alles aan om het Hazelhoen voor de lens te krijgen, maar dat lukt niet. Na de lange terugweg genieten we van een late lunch. Vannacht wordt dus onze laatste berensessie! Wij krijgen de op één na beste hut toegewezen en besluiten om deze laatste nacht niets aan het toeval over te laten. Minstens één uur zijn we druk met het installeren van ieder twee camera's. Nauwelijks klaar of de eerste beer dient zich al aan! Het wordt een feest! De ganse nacht is het een geklik van jewelste. De beren geven een show die we niet licht zullen vergeten. Zowat het ganse (in onze dromen verwacht) scenario komt er uit: beren close-up's, beren in het landschap, beer in boom klimmend, beren met de tanden bloot, beren met spiegelbeeld in het water, .... noem maar op en we hebben het! Als bonus krijgen we zelfs (heel kortstondig) een Veelvraat te zien! De ganse nacht zijn wij en de Bruine Beren in de weer, en zelfs met het fel opzettend ochtendlicht blijven we nog schieten. Moe maar voldaan komen we om 07:00 uur uit de hut en beseffen dat het over is... De laatste sessie was ongetwijfeld de beste en het wordt, samen met de overige fotografen één lange babbel over de ervaringen van die laatste nacht. 

Dag 5, zondag 24 juni 2007, terugreis

Ik besef dat het de laatste uren zijn die ik in deze betoverende Taïga ben. Daarom wil ik het nog even rekken en blijf ik op de "berenplaats" rondhangen. Ik maak er foto's van berensporen, plantjes en omgeving en neem de tijd voor zaken die ik al een paar dagen wilde doen, maar geen tijd voor kreeg. Een Kuifmees en een Gekraagde Roodstaart houden me nog even aan de praat, maar ik slaag er niet in ze te fotograferen. Ook de Wilgengors probeer ik nog eens, maar de vogels werken niet mee. We leggen er ons bij neer en beseffen dat we voor optimale vogelfotografie minstens een maand te laat zijn. Niet getreurd, we waren hier immers om "beren te schieten" en deze trip is dan ook 100 % geslaagd. Moe maar voldaan pakken we onze spullen. Een paar uur later staan we al op het plaatselijke vliegveld in Kajaani. Daar wacht ons een vlucht naar Helsinki en vandaar naar Brussel. Het is weer mooi geweest!

Rudi Debruyne, 2 juli 2007